Frustraties

Hallo iedereen!

Ik kan het niet geloven dat we al in week 4 zitten van ons avontuur. De tijd vliegt! Hier en daar zijn er toch al wat frustraties opgedoken, maar dit zal wel het vier weken dipje zijn?

Dit weekend zijn we voor het eerst naar de Massai markt geweest. Dit is een plaats waar 250 winkeltjes zijn met praktisch allemaal dezelfde spulletjes. Elke verkoper wil ook dat je zijn winkel binnengaat om te zien en het is echt heel vermoeiend om de markt te doen. We hebben wel een paar leuke souvenirtjes kunnen kopen en we gaan zeker nog eens terug want het duurde 2 uur om half de markt te doen! Zondag hebben we rustig thuis gebleven en hebben we wat gewassen en naar de winkel geweest.

Maandag was het weer tijd om te gaan werken. Het was weer aan ons om nachtshiften te doen. De eerste nacht was redelijk druk. Ik heb 5 bevallingen kunnen doen en er is geen één keer een vroedvrouw komen overnemen. Ik heb 5 hele mooie bevallingen gedaan zonder enige complicaties. We hebben maandag nacht voor de eerste keer een stuitbevalling gezien. Het was de beurt aan Jente om een bevalling te doen en ik kwam mee om te kijken en eventueel te helpen waar nodig. Ik hoorde een vroedvrouw in de verte iets zeggen over 'Breech'. Dit is het engels woord voor een stuitbevalling. Ik herhaalde het woord om te bevestigen of ik het wel juist had gehoord en het was inderdaad een poepje dat eerst verscheen. Het was een hele vlotte bevalling en ik ben blij dat ik het heb kunnen meemaken. Hopelijk kan ik zelf ook nog een stuitbevalling verrichten. Dit is een uniek leermoment dat je in België bijna niet meer hebt. Tijdens de eerste nacht werd er rond half 4 van vroedvrouwen verwisseld. Er gaan dan 2 andere slapen en de andere staan op. Vanaf de vroedvrouw in de verloskamer kwam heeft ze iedereen onderzocht en iedereen een Theobald infuus gegeven. Dit is een infuus met medicatie om de weeën sterker en frequenter te laten doorkomen. Er was helemaal geen medische reden voor, maar ik denk dat de vroedvrouw tegen de morgen alle vrouwen uit de verloskamer wou. Natuurlijk bevielen ze weer allemaal tegelijk en was het weer de ene baby naast de andere die geboren werd. Hier wordt dus, zoals in België ook gekend is, de arbeid zonder medische indicatie versneld.

Tijdens de nachtshiften wordt er gekookt door de vroedvrouwen. Ze nemen dan eten mee voor iedereen en dan koken ze samen een maatlijd. We krijgen hier voor de nachtshiften niet zo'n lekker eten mee. Meestal is dit koude rijst of koude droge pasta en dit smaakt me echt niet 's nachts. Ik kwam dan op het idee om gewoon eitjes en brood mee te nemen en ook eens te koken op de Labour Ward. We hebben dan gezellig staan koken tijdens onze nachtdienst. Een leuke ervaring!

De tweede nacht hoopte ik natuurlijk weer op veel bevallingen, maar het zijn er maar twee geworden. Het was zo'n vermoeiende nacht! Elke bevalling die ik deed was moeilijk! Het waren allemaal eerste kindjes en de uitdrijving duurde heel lang. De communicatie met de vrouwen is ook heel lastig. Ze verstaan bijna geen Engels en de meesten persen verkeerd en niet lang genoeg en het is heel moeilijk om dit uit te leggen aan de vrouwen. We proberen uit te beelden en met enkele Swahili woorden uit te leggen wat ze moeten doen, maar ze begrijpen het niet. We vragen of de vroedvrouw dit kan uitleggen, maar natuurlijk weten we niet wat zij verteld en dan nog persen ze niet goed. Ik begin me ook te ergeren aan de vaginale onderzoeken. Ze zijn hier heel strikt wat betreft enkel om de 4 uur een vaginaal onderzoek uitvoeren, maar sommige vrouwen persen gewoon maar omdat ze de andere vrouwen zien persen. Dan zien we vaak dat de baby al heel laag zit, maar dat er een gezwollen cervix (baarmoederhals) is. Dit is absoluut niet bevorderlijk voor de uitdrijving want de baarmoederhals is helemaal nog niet klaar om een baby te laten geboren worden en dan duurt de ontsluitingsfase vele langer dan wanneer ze niet te vroeg meeperst. Dit was vorige  nacht het geval bij een vrouw. Ze heeft 2 uur liggen persen zonder resultaat. Toen Elise aan de beurt was om de bevalling te doen heeft ze toch de vrouw eens onderzocht en was de baarmoederhals eigenlijk nog niet klaar om een baby te laten passeren. Ik heb al een paar keer gevraagd waarom er bij persdrang niet onderzocht mag worden, maar ze reageren hier eigenlijk niet op. Ze blijven me vertellen dat er enkel om de 4 uur mag onderzocht worden. 

De frustraties van de moeilijke communicatie met de vrouwen in arbeid en de aanpak van de Afrikaanse verloskunde werd me toch wat te veel. Ik was blij dat de nacht voorbij was om even de zinnen te verzetten. We hebben deze week maar twee nachten gedaan omdat we donderdag een medical outreach gaan doen. We rijden dan naar een Massai dorpje en gaan daar medische zorgen verlenen aan de plaatselijke bevolking.

Tot de volgende!

Nathalie x