Kennismaking met de 'Labour Ward'

Hallo iedereen!

Maandag was het eindelijk zo ver. We gingen te zien krijgen waar we voor acht weken baby's op de wereld zouden zetten. We zouden 's morgens om 9 uur opgepikt worden door Robert, een medewerker van projects abroad. Hij was op zijn Afrikaans natuurlijk om half 10 pas hier. We zijn dan naar het Projects Abroad Office gewandeld waar we alle papieren moesten in vullen voor onze werkvergunning gedurende ons verblijf. Na ongeveer een uur te hebben gewacht in het Project Abroad Office zijn we te voet verder gegaan om kennis te maken met onze supervisor, Dr Mlay, in het ziekenhuis. We arriveerden aan het ziekenhuis en mijn eerste indruk was dat het enorm groot was qua oppervlakte. De gebouwen zijn klein en niet hoog en elke afdeling heeft een eigen gebouw. De gebouwen liggen verspreid over een ganse vlakte. In het ziekenhuis hebben we dan nog maar eens gewacht op de dokter. Dr Mlay is een grappig en goed gezind man en heeft zelf nog een jaar in Antwerpen gestudeerd. Hij vertelde ons allerlei verhalen uit België en daarna over het ziekenhuis Mount Meru. Nadat we hadden kennisgemaakt zijn we vertrokken naar de Labour Ward. Dit was helemaal aan het uiteinde van het ziekenhuis gelegen. Al snel zagen we de Afrikaanse cultuur om ons heen. Vele mensen die rondom het ziekenhuis buiten in het gras lagen te wachten op zieke familieleden of vrouwen die moeten bevallen. Toen we de verloskamer binnen stapte viel het me op dat deze er zo proper uit zag. De vloer was mooi wit en het zag er helemaal niet zo uit zoals ik had gedacht. We hebben geluk dat we in een mooie verloskamer zijn terecht gekomen. Dr Mlay heeft ons dan in het kort voorgesteld aan de vroedvrouwen en daarna hebben we onze trip verder gezet. We zijn verder richting het centrum gewandeld en we zijn samen met Robert gaan lunchen in één of ander typisch restaurantje. Hier hebben we voor het eerst Samosa gegeten en nog een specialiteit waarvan ik de naam niet meer kan herinneren. Samosa is een driehoekvormige snack met daarin rundsvlees en goed afgekruid. Het smaakte wel lekker maar het was alweer iets met redelijk veel calorieën. Hierna zijn we terug gewandeld naar het Projets Abroad Office en we waren net op tijd binnen en het begon te onweren en gieten! Nu wisten we wat het regenseizoen betekende! Nadat de regen over was zijn we vertrokken naar huis en hebben we nog wat op het internet gezeten, gebabbelt, spelletjes gespeeld en avondeten gegeten. We zijn maar optijd in ons bed gekropen omdat het de volgende morgend onze eerste werkdag was!!

Op dinsdag zijn we met een beetje stress 's morgens te voet om 7.15u vertrokken om aangekleed om 8u op de verloskamer te arriveren. Ik was heel blij dat het een bewolkte dag was, zo was de temperatuur dragelijk. Toch kwamen we om 7.50u bezweet aan in het ziekenhuis en hebben we ons snel omgekleed. We waren heel benieuwd naar de manier van werken en het omgaan met de vrouwen in arbeid. De vroedvrouw Elisa vertelde ons dat er drie verschillende zaken te doen waren. We konden mee de Admission doen, de verloskamer of poetsen. Wij mochten beginnen met de vrouwen mee op te nemen en na verloop van tijd zouden we mee in de verloskamer mogen draaien. Tijdens de Admission ontvangt de vroedvrouw de vrouwen die binnenkomen met een problemen en/of eventueel in arbeid zijn. Hier worden de vrouwen ook doorverwezen naar ofwel de Antenatale Ward of de Labour Ward. Wanneer de vrouwen 5 cm of meer hebben gaan ze rechtstreeks naar de Labour Ward. Tijdens de Admission wordt er een dossier opgemaakt, de vrouw wordt vaginaal onderzocht, de Handgrepen van Leopold worden uitgevoerd (dmv palpatie op de buik wordt er gevoeld hoe de baby in de buik ligt) en er wordt met de Hoorn van Pinard naar de foetale harttonen geluisterd. In het begin leek het allemaal zo moeilijk. We moesten van een kaart dat bij ons het moederboekje zou zijn aflezen in het Swahili en daarmee een Engels dossier invullen. Daarna mochten we de bloeddruk nemen, handgrepen doen, harttonen zoeken en vaginaal onderzoeken. Het was een hele uitdaging voor ons die dag, maar op het einde van onze shift konden we de dossiers al redelijk goed invullen, we vonden de harttonen en we hadden al goed kunnen oefenen op het uitvoeren van een vaginaal onderzoek. Tussendoor hebben we ook al wat bevallingen kunnen mee zien. De verloskamer is niet te vergelijken met die van België. De vrouwen liggen op één rij de weeën op te vangen en te bevallen. De vroedvrouw vertelde ons dat de moeders allemaal in het bed bevielen omdat ze niet genoeg personeel hadden om de vrouwen te verhuizen naar de echte verloskamers. Ik denk dat er vandaag tijdens onze shift al zeker 6 vrouwen zijn bevallen!! Ze wachten hier ook heel lang voordat ze de vrouwen helpen. Wanneer we het hoofdje van de baby al zagen was er nog steeds geen vroedvrouw in de buurt te bespeuren. Toen het hoofd was geboren was de vroedvrouw stilletjes aan haar handschoenen aan het aandoen om de baby verder aan te pakken. Heel bizar om te zien! De baby wordt heel even op de buik gelegd van de vrouw, daarna in een kanga gewikkeld en ze worden onder een lamp in een bak gelegd tot de vrouw naar de Postnatale Ward gaat. Na de bevalling stapt de vrouw ook gewoon uit bed en wandelt ze naar een andere afdeling! We hebben vandaag nog geen bevalling gedaan omdat we mee de opnames deden, maar ik ben er zeker van dat ik de komende dagen nog spannende verhalen kan vertellen!

Tot de volgende!! 

Nathalie x