Week vijf?!

Hallo iedereen,

Ik kan niet geloven dat dit al onze 5^de stage week was!! Dit wil zeggen dat ik binnen 3 weken alweer terug thuis ben! Ongelofelijk hoe de tijd vliegt als je het naar je zin hebt.

Wat me is opgevallen de afgelopen 2 weken is dat de vroedvrouwen ons meer vertrouwen en ons echt komen roepen voor een bevalling. Ze laten ons ook rustig de bevalling doen en beantwoorden onze vragen als we deze hebben. Toen ik aan het hechten was kwam zelfs de dokter zeggen dat ze ons werk echt appreciëren in het ziekenhuis. Hij herhaalde dit wel zeker 3 keer en dit gaf wel een heel leuk gevoel. Ondertussen zijn Jente en Elise ook aan hun 40^ste bevalling geraakt wat toch altijd een hele opluchting is voor ons omdat we er voor af te studeren 40 moeten hebben! Mijn teller staat ondertussen op 34 dus ik kom in de buurt!

Deze week zijn we weer begonnen met onze dag shiften. Het was heel aangenaam op stage omdat we alleen met ons drieën op stage waren de eerste 2 dagen. Ik heb deze week 4 bevallingen kunnen doen waar eigenlijk niet veel over te vertellen is. Het waren normale fysiologische en mooie bevallingen. Er is er wel eentje dat eruit sprong deze week. Ik kwam woensdag aan op stage en zoals elke morgen zijn ze de verloskamer aan het poetsen en dan moeten de moeders uit de verloskamer en worden ze ergens anders gelegd of gezet. De vroedvrouw kwam zeggen dat er iemand op bevallen stond in de observatie kamer. Het was mijn beurt om een bevalling te doen dus ik ging direct naar de kamer om te kijken hoe de zaken stonden. Het was een Massai vrouw, ze was 18 jaar en het was haar eerste kindje. Ik had nog tijd genoeg en nam rustig alles klaar en trok mijn steriele handschoenen aan. Het herkenbare aan de massaivrouwen is dat ze er allemaal besneden worden. In het ziekenhuis wordt er bij elke besneden vrouw een episiotomie (knip in het perineum) gezet omdat ze anders scheuren naar alle mogelijke kanten door het littekenweefsel. Ik moest dus voor een tweede keer een episiotomie zetten met alweer een botte schaar. Ik wachtte tot er een wee was om te knippen en moest wel 10 x knippen vooraleer ik door de huid zat. Ik was toch niet zo zeker of ik wel groot genoeg geknipt had en vroeg raad aan een dokter die net passeerde. Ik heb dan uiteindelijk de knip nog iets groter moeten maken. De vrouw perste heel goed mee en algauw werd er een gezond jongetje geboren. Toen kwam het grote werk nog! Ik zag uiteindelijk hoe groot de knip was en ik moest beginnen hechten. Ik had nog nooit zo’n grote wonde moeten dichtnaaien dus het was een uitdaging. Ik heb uiteindelijk toch alles mooi aan elkaar gezet en ik denk dat de vrouw 11 doorlopende hechtingen had en 1 enkelvoudige.. Het was dus de moeite! De vrouwen bevallen zoals ik waarschijnlijk al eens vermeld heb in een bed en alles van bloed en vruchtwater ligt gewoon in het bed. Heel vervelend was dat alles gewoon uit het bed was gelopen op mijn broek en schoenen. Het was een fascinerende ochtend dus!

Toen ik gedaan had met mijn bevalling zagen we plots nog 3 student vroedvrouwen staan en 4 student verpleegkundigen! We waren dus met 10 studenten op de dienst. Het strafste is dat één van deze studenten verpleegkunde vroedvrouw wil worden en ze zou toch zo graag een bevalling willen doen. We waren een beetje slechtgezind hiervoor want wanneer we met de doptone (toestel om naar het hartje van de baby te luisteren) naar de harttonen luisterden, vroeg ze wat het toestel was!!! Een andere keer vroeg ze “What’s that stuff that’s comming out of her?” wanneer ik een bevalling aan het doen was!! Is zo’n persoon geschikt om een bevalling te verrichten? Het is niet omdat we in Afrika zijn dat je gewoon maar eens mag proberen om een bevalling te doen. We zijn nog altijd met moeder en kind bezig die het veilig moeten stellen tijdens en na de bevalling. Wij zijn 3 jaar naar school gegaan om te leren hoe een bevalling op de juiste manier gedaan moet worden met de hele theoretische achtergrond erbij en de verpleegkunde student uit Engeland zou gewoon een bevalling uitvoeren zonder te weten wat ze eigenlijk aan het doen is. We vinden het heel onverantwoord van de student om dit te doen..

Deze week is de situatie die we in het gastgezin hebben me ook even te veel. Als we ’s morgens wat later op staan voor een late shift of in het weekend dan is er niet genoeg brood meer voor ons 3. Wij werken altijd de hele dag en missen steeds 1 maaltijd en we krijgen geen lunch mee voor ’s middags. Als we dan brood bijvragen is het op terwijl we weten dat er ergens in een kast nog brood ligt. Nu is ook het toiletpapier al 3 dagen op en er is nog steeds geen nieuw. We hebben hier heel veel geld voor betaald en ik ben eigenlijk niet tevreden over het gastgezin. Als toiletpapier niet inbegrepen is moeten ze ons dit op voorhand vertellen, maar we zitten steeds zonder. De kamer moet normaal om de week gepoetst worden en om de week propere lakens, dit heeft onze gastheer zelf gezegd, maar ze doen dit enkel om de twee weken en dan moeten we er nog steeds achter vragen want anders zouden ze het niet doen. Ik vind het heel vervelend dat we altijd achter alles moeten vragen want dit komt veeleisend over, maar volgens Projects Abroad hebben we recht op 3 maaltijden per dag, elke week propere lakens en een kamer die elke week gepoetst wordt. Ik voel me echt een ‘rijke verwende blanke’ omdat we achter alles moeten vragen terwijl dit volgens Projects Abroad in de prijs inbegrepen zit.

Dit weekend hebben we een trip naar Moshi gepland. Dit is een dorpje aan de voet van de Kilimanjaro. Hier gaan we een koffieplantage bezoeken, watervallen, warmwaterbronnen en grotten. We blijven er ook één nachtje slapen in een hotel. Hopelijk wordt het een interessante trip!

Tot de volgende!

Nathalie x