Weekend en laatste nachten!

Hallo iedereen,

Dit weekend zijn we een Massai dorpje gaan bezoeken. Het dorp is van de vader van Robert. Robert is een werknemer van Projects Abroad en zo zijn we in dit dorp terechtgekomen. Hij is nog steeds een Massai en gaat in het weekend vaak overnachten bij zijn familie. De vader van Robert woont in het dorp samen met zijn twee vrouwen, kinderen en kleinkinderen. Het was ongeveer een uurtje rijden van Arusha en terwijl het daar heel de dag heeft geregend, hebben wij heel de dag in het zonnetje en de hitte doorgebracht! Toen we aankwamen vertelde Robert dat we moesten knikken bij het binnenkomen en de oudere mannen begroeten. Ze gaven ons een handoplegging op het hoofd en een hand. Daarna zijn we één van de hutten binnengegaan en nu begreep ik waarom de Massai mensen zo’n geur bij hebben. Ze koken in hun hutten op een klein kampvuurtje en heel de hut rook naar verkoolt hout. De hutten worden gebouwd door de vrouwen en ze zijn gemaakt van koeienmest, modder en klei. De mannen zorgen eerder dat hun vee levend blijft. Wat we ook te weten zijn gekomen, is dat mensen niet uit liefde trouwen in hun gemeenschap. Ze trouwen puur om ‘zakelijke’ redenen, zorgen voor de nakomelingen veronderstel ik. De Massai bevolking wordt ook besneden. De meisjes zijn op hun 12^de aan de beurt en dit is meteen ook een aankondiging dat de vrouw klaar is om te trouwen. De jongens worden op hun 14^de besneden. ’s Middags hebben ze voor ons ook wat rijst met vlees klaargemaakt waar we de ingewanden van het dier nog in de pot zagen liggen en daarna zijn we terug richting Arusha gereden.

’s Avonds zijn we naar een fundraising event gegaan dat georganiseerd werd door Izzy, onze huisgenoot uit Engeland. Zij doet vrijwilligerswerk in een schooltje, maar zij kunnen de huur niet langer meer betalen en ze zouden moeten sluiten. We hebben dan 10 euro inkom betaald en hiermee konden we een BBQ maaltijd krijgen, bingo spelen,  een quiz spelen en de leerlingen van de school horen zingen. Het was een hele gezellige avond en ik heb twee keer de bingo gewonnen!

Zondag hebben we het eerder rustig gehouden en zijn we ’s avonds in een restaurantje gaan eten om Pasen te vieren.

Maandag zijn we terug gestart met onze nachtshiften. Dit waren ook meteen de laatste van mijn schoolcarrière. Maandag hebben ik en Jente op een gegeven moment de verloskamer alleen recht gehouden. Elise was mee met een keizersnede en de vroedvrouw vertelde dat ze even weg moest en dat we de op de verloskamer moesten letten. Ik had nog een vrouw opgenomen en Jente vulde het dossier in omdat ze op dat moment heel erge buikkrampen had en ze kon niet meer bewegen. Op een ander bed lag er een vrouw die zei dat ze moest persen en Jente zei tegelijkertijd dat er een zwangere vrouw was die heel veel bloed verloor. We wisten even niet waar we het hadden. Ik heb bij de vrouw die zoveel bloed verloor de harttonen gecontroleerd, want meer konden we op dat moment niet doen. Deze waren gelukkig nog goed! Bij de vrouw die persdrang had heb ik een vaginaal onderzoek gedaan en ze had nog maar 7 cm. Ik heb haar verteld dat het nog te vroeg was om mee te persen. De vrouw die binnenkwam voor een opname had nog maar 2 cm en die hebben we naar de antenatale ward gestuurd. Toen ik ze wegbracht begon ze nog eens over te geven in de gang en heb ik haar nog met de rolstoel naar de andere dienst gebracht. Het was een hectisch momentje!! Uiteindelijk wisten de vroedvrouwen dat die ene vrouw zo hard aan het bloeden was, maar alles is Polé Polé in Afrika.. Na dit hebben we nog een rustige nacht gehad.

De volgende nachten was het redelijk druk. Ik heb nog een keer een episiotomie (knip) uitgevoerd en twee keer gehecht. Ik heb nog enkele mooie bevallingen kunnen doen, maar als afsluiter heb ik een doodgeboorte gehad. De verloskamer lag helemaal vol en dan leggen ze een paar vrouwen in een aparte kamer. We wisten helemaal niet dat er iemand lag. Jente en Elise waren hun pas bevallen moeders naar de postnatale ward gaan brengen en ik was nog op de labour ward. Plots hoorde ik vanuit een kamer een vrouw ‘Nessie, Nessie!’ roepen, wat verpleegster wil zeggen. Ik ging snel zien en zag een hoofd komen. Ik nam snel een verlosset en handschoenen en kon nog net de baby opvangen. De baby kwam volledig levenloos ter wereld. Ik probeerde de baby wat te stimuleren en toen kwam de vroedvrouw binnen en ze vertelde me dat de baby al gestorven was in de buik. Als een vrouw zonder harttonen binnenkomt zeggen ze normaal tegen de moeder dat de baby gestorven is. Dus ik droogde de baby af en de moeder deed teken dat ze haar baby op haar buik wou. Ik wikkelde de baby mooi in een kanga en legde deze bij de moeder. Ze vroeg me in Swahili waarom de baby niet weende, maar verstond dit natuurlijk niet. Ik ging de vroedvrouw halen en ze vertelde me dan dat als de baby gestorven was dat ik de baby niet aan de moeder mocht laten zien en direct moest weghalen. Vanaf de moment dat de moeder wist dat haar baby dood was wou ze hem niet meer zien. Was ik even aangedaan dat de moeder het niet wist en dat ik ongewenst de dode baby in haar armen had gelegd. Het was al haar tweede kindje dat ze verloren was. De vrouw was echt aangedaan, wat we niet veel zien hier in Afrika. De meeste vrouwen houden zich zo sterk.

Uiteindelijk heb ik mijn stage kunnen afsluiten met 47 bevallingen! Het was een hele leuke stageplaats en we hebben zoveel gezien en bijgeleerd. Ik kan deze stage met een goed gevoel afsluiten en ben blij dat ik op buitenlandse stage ben gegaan!

Groetjes,

Nathalie x